Het woord "passievrucht" wordt op een heel eigenaardige manier in het Engels vertaald - passievrucht. Het betekent 'passievrucht'. Waarom accepteerden biologen - mensen van de wetenschap - deze heldere metafoor als de officiële naam van een hele groep planten? Laten we het uitzoeken.
We proberen logisch te redeneren
Een intuïtieve uitleg suggereert zichzelf - ze zeggen dat de vruchten van passievrucht zo heerlijk zijn dat het, na het eenmaal geprobeerd te hebben, moeilijk is om een tweede proeverij te weerstaan. Ze zal keer op keer het gevoel hebben dat ze alles vergeet, de explosieve smaak en het aroma van sappige pulp voelt.
Of wordt passievrucht, net als veel andere tropische vruchten, erkend als een afrodisiacum? Dat is waar het woord 'passie' zou passen. Maar nee - dit zijn slechts populaire overtuigingen, die helaas niet worden bevestigd door wetenschappers (en ze hebben het gecontroleerd!).
Het juiste antwoord kan worden gevonden door in etymologische woordenboeken, naslagwerken over botanie en lang vergeten historische rapporten te duiken. Het blijkt dat de naam "vrucht van passie", geworteld in verschillende talen, de hand van christenen had!
Labyrinten van etymologie
Eerst de eerste dingen.
Dit is wat biologen je zullen vertellen:
Passievrucht (passievrucht) - de zogenaamde vruchten van verschillende soorten wijnstokken van het geslacht Passiflora. Dit geslacht heeft een andere naam - Passiebloem. Alle klimplanten van het geslacht Passiflora (Passionflower) zijn leden van de Passionflower-familie.
Dit is wat historici je zullen vertellen:
In de zestiende eeuw kwamen planten van het geslacht Passiflora, die toen uitsluitend in de landen van de verre Nieuwe Wereld groeiden, voor het eerst naar Europa. Vervolgens werden ze geenszins gewaardeerd vanwege de vruchten die zo'n lang transport gewoon niet aankonden. Nee, het is anders: Passiflora heeft ongelooflijk mooie bloemen. Helder, exotisch, ze spraken de verbeelding van Europeanen, gewend aan discrete planten van hun breedtegraad. In het begin brachten dappere reizigers ze gedroogd tussen de pagina's van boeken, en later, toen ook zaden naar de Oude Wereld werden gebracht, probeerden lokale tuinders tropische wijnstokken te kweken in kassen. Dingen gingen zelden verder dan de bloei - speciale teelt is nodig bij de teelt van dergelijke planten.
Het is vermeldenswaard dat er in die tijd nog geen naam was voor "passiebloem". Deze lianen werden toen granadilla's genoemd (in vertaling uit het Spaans - "kleine granaatappel").
In de zeventiende eeuw viel het beeld van de prachtige bloem van de granadilla in handen van een beroemde Italiaanse katholiek - Giacomo Bosio. De geestelijke die het zevende dozijn ruilde, bekeek hem vanuit een andere hoek en zag eerder symboliek dan schoonheid. Geïnspireerd door de zoektocht naar Gods voorzienigheid in een overzeese bloem, wijdde hij er een heel rapport aan met de titel "Della Trionfante e Gloriosa Croce".
De hoofdthesis van het werk van Giacomo Bosio is als volgt: de bloem van de granadilla is de belichaming van de hartstochten van Christus. De buitenste kroon van de bloembladen symboliseert de doornenkroon en 72 coronale draden van de binnenkroon - het aantal doornen erop. De stempels van de stamper zijn de spijkers waarmee de handen en voeten van de Heiland aan het kruis werden genageld, de meeldraden zijn de vijf wonden die op Zijn lichaam achterblijven. En zelfs de klieren die zich op de achterkant van het blad bevinden, overwoog Giacomo de belichaming van 30 zilverstukken die Judas ontving voor zijn verraad.
Nou, deze oude man had een fantasie! Misschien is dit verhaal een andere reden om na te denken over het feit dat iedereen in de dingen om hem heen ziet wat hij wil zien. Hoe het ook zij, broeder Giacomo was een gerespecteerd man, en de botanici gaven gehoor aan zijn mening en noemden het geslacht van lianen het woord "passiebloem" (lat. passio - lijden en flos - bloem).
Dit is wat taalkundigen te zeggen hebben:
In veel talen zijn de woorden "passie" en "lijden" nauw met elkaar verweven. Dus in het Russisch is de "passie van Christus" het lijden van de Heiland.
In de Russische speciale literatuur wordt in plaats van de term "passiebloem" de naam "passiebloem" gebruikt. Dit woord is overtrekpapier van het Latijnse passiflora, dat wil zeggen een letterlijke vertaling. Zoals u kunt zien, heeft het woord 'passie' vele taalgrenzen en tijdlijnen overschreden. Geen grap - vijf eeuwen!
Terug in onze tijd
"Kinderen van de 21e eeuw, uw nieuwe eeuw is begonnen" ... De hotels uit de Oude Wereld, de religieuze fantasieën van katholieken en de eerbiedwaardige biologen voor prachtige metaforen lijken nu niets meer te zijn dan oude legendes. Maar handige handelaren lokken nog steeds graag kopers met pakkende namen. Passievrucht wordt vaak gepresenteerd als de 'vrucht van passie'. U zult zeker ook een "speelse bui", "geniet van het toetje" worden beloofd en een aangenaam einde aan een romantisch diner geven. Waarom bezwijkt u niet voor deze gedachtegang? Passievrucht is in ieder geval een heerlijke vrucht met een adembenemend tropisch aroma, die iedereen zou moeten proberen!